Hallo, wie ben jij? Een vervelende vraag, niet? Bedoel ik hiermee jouw naam of wie je echt bent? Afhankelijk van de context is het antwoord hierop telkens anders. Misschien moet ik jou vragen waarom je deze website bezoekt?
Je bent alleszins op zoek naar iets wat aansluit bij jouw werkelijke vraag. Waar wil jij beweging in krijgen? Misschien is jouw vraag nog niet duidelijk en is het net dat waar we samen naar op zoek kunnen gaan.
Ik heb niet de pretentie om jou te overtuigen dat ik de meest geschikte persoon voor jou ben. Dat laat ik in het midden. Er zijn zoveel factoren bij betrokken die maken of wij kunnen matchen of net niet. Ik kan wel via deze website een poging doen inzage te geven in mijn stukje persoonlijkheid en waar ik ondersteuning in kan bieden. Jij bepaalt de rest.
Ik richt mij eerst naar de kids en lezende tieners onder jullie.
Deze website is er uiteraard ook voor jullie! Het is nu eenmaal zo dat ouders vaak de eerste stap zetten op zoek naar ondersteuning. Vandaar dat het merendeel van dit schrijven gericht is aan jullie ouders of andere steunfiguren. Maar, ik wil jullie niet over het hoofd zien en al zeker niet over jullie hoofden heen praten. Want jullie zijn de experten in hoe jullie brein en lichaam functioneert.
Je hebt alvast eens gehoord: “De kindertijd/puberteit is de schoonste tijd van je leven.” Yeah, right… Soms is het gewoon k*k en is het misschien wel één van de moeilijkste tijden ever. Nog volop ontdekkende wie je bent en alle verwachtingen waar je aan moet voldoen, simpel is het niet.
Heb jij zicht op hoe jouw autisme invloed heeft op jouw leven? Waar belemmert het jou en bezorgt het je letterlijk en figuurlijk hoofdpijn en kopzorgen? Inzicht in hoe jij jouw autisme camoufleert en compenseert is belangrijk omdat het jouw energieniveau mee bepaalt. Misschien heb je nood aan verduidelijking rond hoe een autibrein denkt in vergelijking met een ander/neuro-typisch brein? We noemen dat psycho-educatie. Hierdoor wordt duidelijk waarom je soms op onbegrip stoot.
We willen helder krijgen hoe jouw auti-brein en lichaam functioneert. Zodat we daar taal, beeld en woorden aan kunnen geven. Zodat je begrepen wordt, niet uitgeput geraakt en zorg kan dragen voor jezelf.
Kan je ook zien dat autisme ook heel veel waardevolle dingen met zich meebrengt? Dat je dat best mag koesteren en trots mag zijn op jezelf? En het belangrijkste, dat ook jij recht hebt om gewoon jezelf te zijn! Toegegeven, het is best een hele zoektocht om je binnen de huidige maatschappij staande te houden. Het is evenwicht zoeken in enerzijds ten volle jezelf kunnen zijn en anderzijds je aanpassen aan de normen, wat zogezegd moet. Over die zogezegde normen heb ik trouwens nog wel iets te zeggen en daar zou ik heel graag met jou eens over van gedachten wisselen.
Ik richt mij nu tot jou waardoor het lijkt dat jij met een probleem zit. Voor alle duidelijkheid, ik zie dat niet zo! Met een knipoog durf ik te zeggen dat het leven soms makkelijker zou zijn als iedereen het zou bekijken door een auti-bril.
Ik ben ook aanwezig op mijn manier.
Ik richt mij naar jou als volwassene en/of ouder
Voor we hier die wonderlijke schepseltjes op de wereld hebben gebracht, hadden de meesten onder ons -bewust of onbewust- een bepaald beeld of idee over het ouderschap en hoe we onze kinderen in het leven willen laten staan. Ideeën en misschien ook de illusie van maakbaarheid of kneedbaarheid? De idee of illusie dat je misschien wel meer vat zou kunnen hebben op je kind of in een bepaalde richting zou kunnen sturen.
Hebben wij allen niet net de belangrijkste levensles gehad? Maakbaarheid bestaat niet of wreekt zich ten koste van je kind. Beïnvloeden kunnen we misschien nog net. Maar correleert dit met jouw kind?
Misschien is het voor sommigen echt een waardevolle levensles geweest, dat etiketje autisme. En ik bedoel dat hier nu echt in de meest positieve zin van het woord. Een levensles in de zin van tot de essentie komen. Ik verbind daar heel veel warmte, inzicht, perspectief en dankbaarheid aan. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ook jullie dit mogen ervaren. Misschien kunnen we daar samen naar op zoek gaan? Want ik ben echt overtuigd dat daar ook mogelijkheden liggen.
Het heeft ook een keerzijde dat etiketje autisme. Laten we dat niet onder stoelen of banken steken. Het is soms echt zwaar om dat kopje boven water te houden. Het lijkt vaak of deze maatschappij op een ander ritme lijkt te draaien dan dat van jou en van je gezin. En als je dan aan de kant staat, is dat soms best eenzaam. Onbegrip is jullie niet vreemd. Echo’s zoals: “Zou je het niet beter zo doen. Je moet wat meer je best doen. Bij mij zou het niet waar zijn.” blijven nagalmen. Weinigen zien, horen en voelen wat jullie gezin zo uniek maakt. En dat het potverdekke hart(d) werken is om jullie eigen kompas te mogen volgen.
Het is aansluiten en verbinden met wat elk individu nodig heeft om te kunnen leren en groeien. En dat maakt mensen met autisme zo waardevol. Ze stellen ons maatschappij-kritische vragen waardoor we die dingen werkelijk in vraag moeten stellen. Als we neurodiversiteit omarmen is ‘anders’ normaal en ‘normaal’ heel divers.