Ken je dat gevoel: “Wat zullen de anderen wel denken? Dat vraag je toch niet! Is dat niet wat raar? Is dat niet onbeleefd? Ze gaan ons aanzien als de diegene die weer moeilijk doen. Ze moeten weer speciaal doen. Ik zie anderen dat toch ook nooit vragen, dat durf ik niet hoor! … “
Kunnen we dat schroom noemen? Of spiegelen we ons teveel aan anderen? Eigenlijk maakt het niet uit welk psychologisch mechanisme hierachter zit. Het gaat over wat we ermee doen. Laten we het voortouw nemen en andere mensen prikkelen om de schroom van het ‘vragen stellen’ te overstijgen. Zodat we tegemoet kunnen komen aan noden en behoeften. Zodat we kunnen participeren op een manier die voor allen goed voelt. Dan zijn we vrij om alsnog te kiezen. Dan bevrijden we ons van denkkaders die ons beknotten.
Curieus geworden? Voorbeelden, doordenkertjes en inspiratie omtrent ‘Vragen stellen! De schroom voorbij.’ kan je hieronder downloaden.